Mercy and dialogue
Catechesis by Pope Francis in the Jubilee of Mercy
Jubilee Audience, Saturday 22 October 2016, St Peter's Square - in Arabic, English, French, German, Italian, Polish, Portuguese & Spanish
"Dear Brothers and Sisters, Good morning!
The passage of John’s Gospel that we heard (cf. 4:6-15) recounts Jesus’ encounter with a Samaritan woman. What is striking about this encounter is the very succinct dialogue between the woman and Jesus. This allows us today to underline a very important aspect of mercy, which is dialogue.
Dialogue allows people to know and understand one another’s needs. Above all, it is a sign of great respect, because it puts the person into a stance of listening, and into a condition of being receptive to the speaker’s best viewpoints. Secondly, dialogue is an expression of charity because, while not ignoring differences, it can help us investigate and share the common good. Moreover, dialogue invites us to place ourselves before the other, seeing him or her as a gift of God, and as someone who calls upon us and asks to be acknowledged.
Many times, we do not encounter our brothers and sisters, even when living beside them, especially when we give precedence to our position over that of the other. We do not dialogue when we do not listen well enough, or when we tend to interrupt the other person in order to show that we are right. However, how many times, how many times as we are listening to a person, do we stop them and say: “No! No! It isn’t so!”, and we do not allow the person to finish explaining what they want to say. And this hinders dialogue: this is aggression. True dialogue, instead, requires moments of silence in which to understand the extraordinary gift of God’s presence in a brother or sister.
Dear brothers and sisters, dialogue helps people to humanize relationships and to overcome misunderstandings. There is great need for dialogue in our families, and how much more easily issues would be resolved if we learned to listen to each other! This is how it is in the relationship between husband and wife, between parents and children. How much help can also come through dialogue between teachers and their pupils; or between managers and workers, in order to identify the most important demands of the work.
The Church, too, lives by dialoguing with men and women of every era, in order to understand the needs that are in the heart of every person, and to contribute to the fulfillment of the common good. Let us think of the great gift of creation, and the responsibility we all have of safeguarding our common home: dialogue on such a central theme is an unavoidable necessity. Let us think of dialogue among religions in order to discover the profound truth of their mission in the midst of men and women, and to contribute to the building of peace and of a network of respect and fraternity (cf. Encyclical Laudato Si’, n. 201).
To conclude, all forms of dialogue are expressions of our great need for the love of God, who reaches out to everyone, and places in everyone a seed of his goodness, so that it may cooperate in his creative work. Dialogue breaks down the walls of division and misunderstandings: it builds bridges of communication, and it does not allow anyone to isolate themselves, or withdraw into their own little world. Do not forget: dialogue means listening to what the other tells me, and saying what I think, with kindness. If things proceed in this way, the family, the neighbourhood, the workplace will be better. However, if I do not allow the other to say everything that is in his heart, and I begin to shout — today we shout a lot — this relationship between us will not thrive; the relationship between husband and wife, between parents and children, will not thrive. Listen, explain, with kindness; do not bark at the other, do not shout, but have an open heart.
Jesus understood well what was in the heart of the Samaritan woman, who was a great sinner: nonetheless, he did not deny her the opportunity to explain herself; he allowed her to speak to the end, and entered little by little into the mystery of her life. This lesson also applies to us. Through dialogue, we can make the signs of God’s mercy grow, and make them an instrument of welcome and respect."
Saluti:
"Je salue cordialement les pèlerins de langue française, en particulier les pèlerinages du diocèse aux Armées françaises, de Malines-Bruxelles, de Sion, de Créteil et de Sées, accompagnés de leurs évêques, ainsi que l’Enseignement Catholique de Soissons et la Pastorale scolaire de Lyon. Frères et sœurs, ayons toujours le souci d’abattre les murs d’incompréhension qui existent entre nous afin de faire grandir dans le monde les signes de la miséricorde de Dieu. Que Dieu vous bénisse !
I greet the English-speaking pilgrims and visitors taking part in today’s Audience, particularly those from England, Scotland, Indonesia, Malaysia and the United States of America With prayerful good wishes that the Jubilee of Mercy will be a moment of grace and spiritual renewal for you and your families, I invoke upon all of you joy and peace in our Lord Jesus Christ.
Ein herzliches Willkommen sage ich den Brüdern und Schwestern aus Deutschland, Österreich und der Schweiz. Euer Aufenthalt in Rom biete euch eine gute Gelegenheit, um Menschen aus der ganzen Welt kennenzulernen und sie als Geschenk Gottes zu sehen, die unser Leben bereichern. Der Segen Gottes begleite euch auf euren Wegen.
Saludo cordialmente a los peregrinos de lengua española, en particular a los venidos de España y Latinoamérica. Los invito a ser por medio del diálogo instrumentos que creen una red de respeto y fraternidad para derribar los muros de la división y de la incomprensión, y así crear puentes de comunicación para ser signos de la misericordia de Dios. Muchas gracias.
Dirijo uma saudação cordial aos peregrinos de língua portuguesa, com menção particular do grupo de Póvoa de Varzim. Recordemos que a Virgem Maria nos ensina a escutar no silêncio e a meditar todas as coisas no coração, de tal modo que se possa ir ao encontro das necessidades do próximo. Possa o seu exemplo nos ajudar a servir sempre mais os nossos irmãos e irmãs. Que Deus vos abençoe a vós e a vossos entes queridos!
أُرحّبُ بالحجّاجِ الناطقينَ باللّغةِ العربيّة، وخاصّةً بالقادمينَ منالشّرق الأوسط. أيّها الإخوةُ والأخواتُ الأعزّاء، تعلّموا التعايش في الاختلاف وتحلّوا بالشجاعة كي تبنوا الجسور من خلال الحوار فِتُنَمّوا علاماتِ رحمة الله في العالم. ليبارككُم الربّ!
Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków, którzy wraz z Biskupami Kościoła w Polsce nawiedzają groby apostolskie. Drodzy Siostry i Bracia, przybyliście tu w narodowej pielgrzymce, aby dziękować Bogu za chrzest, który wasz naród przyjął 1050 lat temu, jak też za dobro, jakie zrodziło się w sercach młodych ludzi z całego świata, podczas niezapomnianego spotkania w Krakowie. Jednoczę się z wami w tym dziękczynieniu. Jestem niezmiernie wdzięczny Bogu za to, że pozwolił mi bliżej poznać wasz naród i ojczyznę św. Jana Pawła II, gdzie mogłem nawiedzić Sanktuarium na Jasnej Górze, Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach i Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się”. Temu, który utożsamia się przede wszystkim z każdym człowiekiem upokorzonym i cierpiącym, dziękuję również za ciszę podarowaną mi na miejscu obozu Auschwitz-Birkenau. W tej ciszy przesłanie miłosierdzia nabiera niesłychanej wagi!
Raz jeszcze pragnę wyrazić moją wdzięczność wam – wszystkim wiernym, kapłanom, biskupom i władzom cywilnym – za gorące przyjęcie w waszym kraju, za wspaniałe, artystyczne i duchowe przygotowanie wydarzeń i celebracji, które przeżywaliśmy z entuzjazmem płynącym z wiary.
Drodzy Siostry i Bracia, dokładnie 38 lat temu, niemal o tej właśnie godzinie, na tym Placu wybrzmiały słowa, skierowane do ludzi całego świata: Nie lękajcie się! (…) Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Te słowa, na progu swojego pontyfikatu, wypowiedział Jan Paweł II, papież o głębokiej duchowości ukształtowanej przez tysiącletnią spuściznę polskiej historii i kultury, przekazywaną w duchu wiary z pokolenia na pokolenie. To dziedzictwo było dla niego źródłem nadziei, mocy i odwagi, z jaką wzywał świat, by szeroko otworzył drzwi dla Chrystusa. To wezwanie rozwinęło się w nieustanne głoszenie Ewangelii miłosierdzia dla świata i dla człowieka, którego kontynuacją jest ten Rok Jubileuszowy.
Dziś pragnę życzyć Wam, aby Pan dał wam łaskę wytrwania w tej wierze, nadziei i miłości, którą przejęliście od waszych przodków i którą z troską pielęgnujecie. Niech w waszych umysłach i sercach wybrzmiewa wciąż wezwanie waszego wielkiego Rodaka do budzenia w sobie wyobraźni miłosierdzia, abyście potrafili nieść świadectwo o Bożej miłości wszystkim, którzy jej potrzebują. Proszę, abyście pamiętali o mnie w waszych modlitwach. Z serca wam błogosławię! Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
* * *
Rivolgo un cordiale benvenuto ai fedeli di lingua italiana. Sono lieto di accogliere i fedeli di numerose Diocesi italiane, con i rispettivi Pastori, specialmente quelli dell’Umbria. Cari fratelli e sorelle, il vostro pellegrinaggio giubilare sia vissuto nella fede come esperienza del perdono e della misericordia di Dio, e vi accompagni al ritorno nelle comunità di appartenenza per testimoniare il suo amore verso i fratelli, particolarmente agli esclusi e ai lontani.
Saluto l’Associazione Medici Cattolici, con il Cardinale Edoardo Menichelli; l’Associazione sottufficiali d’Italia; i partecipanti al Giubileo delle Corali e degli animatori liturgici; i numerosi sbandieratori e il folto gruppo dei camperisti, che ringrazio per il dono di un camper a una famiglia romana con disabili. Alla vigilia della Giornata Missionaria Mondiale, tutti esorto ad accompagnare con la preghiera e con l’aiuto concreto l’azione evangelizzatrice della Chiesa nei territori di missione.
Un pensiero speciale porgo ai giovani, agli ammalati e agli sposi novelli. Oggi ricorre la memoria liturgica di San Giovanni Paolo II. La sua coerente testimonianza di fede sia un insegnamento per voi, cari giovani, ad affrontare le sfide della vita; alla luce del suo insegnamento, cari ammalati, abbracciate con speranza la croce della malattia; invocate la sua celeste intercessione, cari sposi novelli, perché nella vostra nuova famiglia non manchi mai l’amore."